Venlafaxine (Efexor)

Venlafaxine behoort tot de groep selectieve serotonine- en noradrenalineheropnameremmers (SNRI’s). Het wordt gebruikt voor de behandeling van verschillende aandoeningen, waaronder zenuwpijn (diabetische neuropathie), depressie, gegeneraliseerde angststoornis en fibromyalgie. Farmacotherapeutisch Kompas

Venlafaxine werkt door de heropname van de neurotransmitters serotonine en noradrenaline in de hersenen te remmen. Dit verhoogt de concentratie van deze neurotransmitters, wat kan helpen bij het verminderen van pijn bij bepaalde aandoeningen, verbeteren van de stemming en het verminderen van angstgevoelens.

– Diabetische polyneuropathie (off-label).
– Verminderen van de pijn en het ongemak geassocieerd met zenuwbeschadiging als gevolg van diabetes.
– Depressie.
– Verbeteren van de stemming, het verlichten van gevoelens van depressie en het herstellen van interesse en plezier in dagelijkse activiteiten.
– Angststoornissen.
– Verminderen van overmatige zorgen, angstgevoelens en lichamelijke symptomen geassocieerd met angst.

Meestal één keer per dag. De maximale dosis voor zenuwpijnklachten is 225 mg.

Mogelijke bijwerkingen zijn slapeloosheid, duizeligheid, hoofdpijn, droge mond, slaperigheid, (nachtelijk)zweten, misselijkheid, obstipatie, veranderingen in eetlust, gewichtsveranderingen, seksuele disfunctie, stemmingsveranderingen etc. Vaak ontstaan bijwerkingen in de eerste 4-5 dagen en past uw lichaam zich hierna aan de medicatie aan.

Het kan enige dagen tot weken duren voordat u de volledige voordelen ervaart. Wees geduldig en volg het behandelingsplan zoals voorgeschreven. Vaak wordt de onderstaande opbouwschema’s gebruikt: elke week wordt de medicatie verhoogd met één tablet, tenzij er bijwerkingen optreden of uw pijn al onder controle is met de huidige dosis. Het is belangrijk om dit schema strikt te volgen en niet zelf de dosering te veranderen zonder overleg met uw arts.

Het gebruik van Venlafaxine kan invloed hebben op uw rijvaardigheid. Het kan bijwerkingen veroorzaken zoals slaperigheid, duizeligheid, verminderde concentratie en wazig zicht, die uw vermogen om veilig een voertuig te besturen kunnen beïnvloeden. Het is belangrijk om voorzichtig te zijn en de volgende richtlijnen te volgen. Rij Veilig met Medicijnen

– Monoamineoxidaseremmers (MAO-remmers):  zoals Selegiline, Moclobemide.
– Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s): zoals Fluoxetine, Sertraline, Escitalopram, Paroxetine, Citalopram.
– Triptanen (medicatie tegen migraine), zoals sumatriptan, rizatriptan, zolmitriptan.
– Opiaten, zoals Tramadol, tapentadol, buprenorfine, fentanyl, methadon.
– QT-verlengende medicatie, zoals anti-artsmica, antipsychotica, tricyclische anti-depressiva.

Het gebruik tijdens de zwangerschap is veilig in het 1e en 2e trimester (dus tot 26 weken). Langdurig gebruik van antidepressiva tot aan de bevalling kan tot onthoudingsverschijnselen bij de baby leiden, zoals prikkelbaarheid, trillen, onregelmatige ademhaling, slecht drinken en hard huilen. Deze symptomen treden meestal op in de loop van de eerste dagen na de geboorte. De verschijnselen zijn doorgaans mild, van voorbijgaande aard en dosisafhankelijk. Het is daarom vaak wel noodzakelijk om na de bevalling de baby te laten observeren op de kraamafdeling. Lareb

– Het is belangrijk voor aanvang en tijdens de behandeling de bloeddruk te controleren.
– Voorzichtig bij epilepsie, vergroot bloedingsrisico, lever- en nierfunctiestoornissen, verhoogde oogboldruk.
– Na het starten kan de kans op suïcidaliteit verhoogd zijn.
– De behandeling NIET plotseling staken. De medicatie moet geleidelijk worden afgebouwd. Suïcidaal gedrag, agressie en toename van klachten zijn waargenomen na staken.

Het afbouwen moet altijd onder begeleiding van een arts plaatsvinden. Het is belangrijk om de medicatie geleidelijk af te bouwen om ontwenningsverschijnselen en terugkeer van symptomen te voorkomen.

Gemiddeld moeten er 5-6 mensen met diabetische perifere neuropathische pijn behandeld moeten worden met Venlafaxine om bij één persoon 50% pijnvermindering te bereiken.

De duur van het gebruik voor (zenuw)pijnklachten kan variëren van persoon tot persoon. In sommige gevallen kan het nodig zijn om het langdurig te blijven gebruiken, terwijl in andere gevallen de behoefte aan medicatie na verloop van tijd kan verminderen.
Het hangt af van verschillende factoren, waaronder de aard en ernst van uw zenuwpijn, de respons op de medicatie, eventuele onderliggende oorzaken van de pijn en uw algemene gezondheidstoestand.